Kıssadan Hisseler

“Niçin ağlıyorsun?..”

Ömer bin Abdülazîz hazretleri ölüm hastası iken yakınları doktor çağırdılar.

Az sonra doktor geldi.

Halîfeyi muayene edince;

- Çok zehir içmiş. Yaşaması husûsunda garanti veremem, dedi.

O sırada Ömer Bin Abdulaziz ağlamaya başladı ...

Yakın akrabaları;

- Niçin ağlıyorsun ki bir mücâhid olarak Rabbine gidiyorsun. Allah’ın izniyle sünneti ihyâ ettin, bid’atleri ortadan kaldırdın, dediler

Halîfe onlara yönelip;

- Az sonra Rahmanın huzuruna varacağım. Bu insanların hesabı hep bana sorulacak. Bu hesabı nasıl vereceğim. Bunu düşünerek ağlıyorum, dedi.
Sonra da;

- Beni oturtun! buyurdu.

Yavaşça yatağında oturtturdular .
Oradakilere bakıp;

- Hakîkî mâbud ancak Allahü Azimüşşandır. İbâdet olunmaya birtek O’nun hakkı vardır, buyurdu.

Sonra gökyüzüne kaldrdı başını.

Ve sevinç gözyaşlarıyla doldu gözleri.
Birilerini gördüğü açıktı sanki.

Nitekim sevinçli olarak;

- Şu anda öyle kişileri görüyorum ki, onlar ne cindirler ne de insandırlar buyurdu.
Kelime-i şehâdet’i getirdi.
Ve rûhunu teslim edip Rabbine kavuştu.

Bir gün bâzı gençlere;

- İnsan bu dünyada ne için yaşar? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Onlara sevgiyle bakıp;

- Müslüman, sadece Allahü teâlânın rızâsını kazanmak için yaşar, dedi.
Ve ardından;

- Mü’minin tek amacı, Rabbinin rızâsını ve sevgisini kazanmaktır, buyurdu.

                                  selam ve dua ile...